Wyrośnięcie z niemowlęctwa nie oznacza, że biegunka odchodzi w zapomnienie. Dzieci do lat 6 w rzeczy samej cierpią na nią bardzo często.
Biegunka u małych dzieci przebiega często bez żadnych dodatkowych objawów – luźne lub bardzo wodniste stolce bywają jedynym symptomem. Czasami maluch może jednak skarżyć się na bóle brzuszka, nudności czy złe samopoczucie, a dodatkowo zwracać treść pokarmową. Zazwyczaj biegunka trwa do 48 godzin, po czym sama ustępuje.
Przyczyny biegunki
U kilkulatków najczęstszą przyczyną biegunki są zakażenia układu pokarmowego wywołane przez rotawirusy lub enterowirusy. Wbrew pozorom to „dobry” scenariusz, bowiem infekcja, choć nagła i dokuczliwa, przechodzi samoistnie po dwóch dniach i nie wymaga specyficznego leczenia (patrz poniżej).
Ponadto biegunka może być dodatkowym objawem pojawiającym się w przebiegu klasycznych dziecięcych infekcji dróg oddechowych, a także reakcją na przyjmowane w ich czasie leki, zwłaszcza antybiotyki. Stąd tak ważna jest prewencja w postaci przyjmowania probiotyków w czasie każdej antybiotykoterapii.
Inne możliwe przyczyny biegunki to:
- infekcja bakteryjna, pojawiająca się zwłaszcza podczas podróży do krajów tropikalnych lub w efekcie korzystania z żywienia zbiorowego;
- alergia pokarmowa lub nietolerancja określonego składnika pokarmowego – pojawia się regularnie po zjedzeniu danego posiłku; może mieć charakter chroniczny;
- pasożyty, zwłaszcza giardioza wywołana przez pierwotniaki giardia lamblia;
- stan zapalny jelit – gdy biegunka ma charakter chroniczny i towarzyszą jej inne symptomy, np. niedobory żywieniowe;
- efekty operacji przeprowadzonych w jamie brzusznej.
Leczenie biegunki u przedszkolaków
Podstawowym niebezpieczeństwem związanym z biegunką jest odwodnienie, a najważniejszym sposobem leczenia jest nawadnianie, jeśli to tylko możliwe – drogą doustną. Dlatego warto mieć zawsze pod ręką tzw. płyn biegunkowy (Gastrolit, ORS 200, Orsalit, Floridral), którego skład rekompensuje utracone przy wypróżnianiu elektrolity. Alternatywą może być woda z odrobiną cukru i soli lub herbata. Nie podajemy jednak dzieciom soków ani napojów gazowanych, które mogą tylko zaostrzyć problem!
W pierwszych godzin trwania biegunki trzeba dziecko wyłącznie poić – co 15 minut po kilka łyczków. Niewskazane jest jednak podawanie zbyt dużych ilości samej czystej wody – paradoksalnie elektrolity ulegają wówczas dalszemu wypłukiwaniu. Później można podawać lekkie posiłki, jeśli dziecko przejawia apetyt, nie zapominając o zwiększonym pojeniu, tak długo jak stolce pozostają luźne.
Uwaga: ewentualny brak posiłków nie powinien nigdy trwać dłużej niż 24 godziny!
Wskazania do stosowania antybiotyków w ostrej biegunce ograniczają się do zakażeń wywołanych przez pałeczki czerwonki, cholerę, lamblie, pełzakowice. Zakażenie wywołane przez Salmonelle, mimo że budzi powszechną grozę, wymaga antybiotykoterapii tylko w ciężkich przypadkach, gdy występuje gorączka powyżej 38 stopni C.
Kiedy do lekarza?
Jeśli biegunka nie ustępuje po 48 godzinach lub towarzyszą jej silne ból brzucha, wymioty i gorączka, należy bezzwłocznie udać się z dzieckiem na pogotowie. Ponadto wskazaniem do konsultacji lekarskiej jest także biegunka powtarzająca się regularnie w dłuższym okresie czasu. Niepokojące są również biegunki, którym towarzyszy pojawianie się krew w stolcu, wodowstręt czy utrata wagi.
Uwaga: niezależnie od przyczyny i okresu trwania biegunki alarmujące dla rodziców powinny być sygnały odwodnienia, takie jak płacz bez łez, zapadnięte oczy, spierzchnięte usta, drażliwość, nieelastyczna skóra. Wizyta w szpitalu jest wymagana!
Czy biegunce można zapobiegać?
Podstawowe metody prewencji biegunki u małych dzieci obejmują:
- rygorystyczne mycie rąk przed posiłkami;
- unikanie kontaktu z dziećmi, które miały biegunkę w ciągu ostatnich 24 godzin;
- mycie warzyw i owoców, ostrożność w obchodzeniu się z surowym mięsem i niepodawanie dzieciom niedogotowanych posiłków;
- dbałość o oddzielne naczynia, ręczniki do rąk i sztućce, gdy ktoś w rodzinie ma biegunkę.
Tagi: biegunka, biegunka u dzieci
Dodaj komentarz